ในขณะเดียวกันในปี ค.ศ. 1579 ก็ได้มีการจัดการหมั้นหมายระหว่างฟรองซัวส์กับสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1 ฟรองซัวส์เป็นคู่หมายชาวต่างประเทศคนเดียวที่ได้มีโอกาสเข้าเฝ้าพระองค์ เมื่อพบกันฟรองซัวส์มีอายุได้ 24 ปี และสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธมีพระชนมายุได้ 46 พรรษา แม้ว่าจะมีอายุต่างกันมากแต่ทั้งสองคนก็มีความสนิทสนมกันมาก สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธทรงเรียกฟรองซัวส์เล่นๆ ว่า "กบ" เพราะฟรองซัวส์ถวายต่างหูรูปกบให้แก่พระองค์ แต่สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธจะทรงหวังว่าจะเสกสมรสกับฟรองซัวส์จริงก็ยังเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันอย่างรุนแรง แต่ที่แน่คือพระองค์ทรงโปรดปรานฟรองซัวส์พอประมาณ และทรงทราบว่าฟรองซัวส์คงอาจจะเป็นคู่หมายคนสุดท้ายที่จะทรงมี แต่ประชาชนอังกฤษเป็นปฏิปักษ์ต่อการจับคู่นี้ และทำการประท้วงอย่างไม่ปิดบังโดยเฉพาะในเรื่องการเป็นโรมันคาทอลิกของฟรองซัวส์, การเป็นฝรั่งเศส และการเป็นพระราชโอรสในแคทเธอรีน เดอ เมดิชิ ฝ่ายโปรเตสแตนท์ในอังกฤษทูลเตือนว่า "หัวใจ[ของชาวอังกฤษ]จะฉีกจากอกถ้าพระองค์จะทรงเสกสมรสกับชาวฝรั่งเศส และโรมันคาทอลิก...ประชาชนธรรมดาต่างก็ทราบว่า[ฟรองซัวส์]เป็นโอรสของเจซาเบลแห่งยุค"[1] ในบรรดาองค์มนตรีก็มีแต่เพียงวิลเลียม เซซิล บารอนเบอร์ลีย์ที่ 1 (William Cecil, 1st Baron Burghley) และ ทอมัส แรดคลิฟฟ์ เอิร์ลแห่งซัสเซ็กซ์ที่ 3 (Thomas Radclyffe, 3rd Earl of Sussex) เท่านั้นที่สนับสนุนการเสกสมรส องค์มนตรีอื่นๆ ต่างก็คัดค้านอย่างแข็งแรงและทูลเตือนถึงอันตรายในการให้กำเนิดแก่ทารกของผู้สูงวัย ในทางปฏิบัติแล้วการเสกสมรสครั้งนี้ก็มิใช่การสมรสที่เหมาะสมเท่าใดนัก ที่เห็นได้จากการต่อต้านจากชาติต่างๆ ในยุโรป แต่พระองค์ก็ยังทรงเล่นเกมหมั้นหมายกับฟรองซัวส์ที่อาจจะเป็นการเตือนพระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งสเปนถึงสิ่งที่ทรงอาจจะทำถ้าจำเป็น แต่ในที่สุดการเล่นเกมก็สิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1581 เมื่อฟรองซัวส์เดินทางกลับฝรั่งเศส สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธทรงพระราชนิพนธ์โคลง "On M onsieur’s Departure" ที่อาจจะตีความหมายได้ว่าพระองค์อาจจะทรงเตรียมพร้อมที่จะเข้าสู่การเสกสมรสกับฟรองซัวส์ก็เป็นได้